Άλλοι παντρεύονται, άλλοι μένουν μονοί, άλλοι το αφήνουν και το ρίχνουν στη πλάκα, άλλοι ψάχνουν ακόμα το τέλειο, και μπορεί να μην το βρουν και ποτέ, άλλοι το έχουν βρει, και το ζουν όπως γουστάρουν, κάποιοι άλλοι πάλι φοβούνται να ψάξουν το τέλειο τους και απλά εφησυχάζονται…. Διαφορετικές αξίες που θρέφουν την ψυχή του καθενός… η ουσία είναι τι σε κάνει καλά, τι σε κάνει να ξυπνάς το πρωί και να χαίρεσαι για αυτό που έχεις κάνει….
Και μετά που το πας το άλλο, άλλοι ακόμα σπουδάζουν, μερικοί έχουν ήδη καταφέρει να τελειώνουν στις 2 το μεσημέρι την δουλειά τους, άλλοι ψάχνουν, άλλοι δεν ψάχνουν, κάποιοι την είδαν και επιχειρηματίες, έβαλαν νέφτι στον πισινό τους και τρέχουν ακόμα… κάποιοι άλλοι αλλάζουν δουλειές σαν πουκαμισά….
Που πάει όλο αυτό και εάν σκεφτόμαστε αυτά κάπου στα 27 με 28 μας. Τι θα σκεφτόμαστε στα 45???
Εγώ δεν ξέρω που θα πάει για μένα, θέλω να αφήσω που παιδί μου κρύβεται μέσα μου, να δοκιμάσει το όρια του, να πονέσει να γελάσει, να χτυπήσει και σηκωθεί ξανά, να παλέψει για ότι γουστάρει… γιατί κάποιοι κάπως του είχαν βάλει όρια, τι μπορεί να κάνει, και τι όχι (και το αστείο είναι ότι τα είχε πιστέψει αυτά τα όρια) χωρίς να το ρωτήσουν τι θέλει… και εάν ο τρόπος ζώνης μου εκβράζει τα όνειρα μου, η απλά έχω μπει σ ένα κανάλι και χτυπώ αριστερά δεξιά καθώς κυλάει το ρεύμα, ούτε αυτό το ξερώ…
Κλείνοντας θα δανειστώ κάτι που άκουγα μικρός στο ραδιόφωνο τότε που ο star fm και ο αντεννα μας έκαναν παρέα, εκεί κάπου το 1982-83. η σοβαροφάνεια είναι ιδιότητα των ηλιθίων….
