Το σαββατοκύριακο το χρησιμοποιώ όταν μου το επιτρέπουν οι καταστάσεις για να αδειάζω το κεφάλι μου. Όλη η βδομάδα είναι τόσο γρήγορη και γεμάτη που το σκ προσπαθώ να αντιστρέψω τελείως τους ρόλους, να βγω, να δω φίλους, να κάνω βόλτα με την μηχανή χωρίς προορισμό και ραντεβού, να νιώσω ένα αλλιώτικο ρυθμό που θα έρθει να ισορροπήσει μέσα μου την ταχύτητα και το άγχος με την ηρεμία και την χαλαρότητα.
Κάπως έτσι γυρνούσα το Σάββατο το βραδύ από Γιάννενα να έχω όλη την Κυριακή μπροστά μου, να πιω καφέ με τον εαυτό μου και με οποίον άλλο με αντέχει….
Το κέντρο ήταν γεμάτο-άδειο. Η κίνηση ήταν τόσο όσο χρειάζεται για να καταλάβεις ότι η πόλη πίνει καφέ και χαλαρώνει… ίσως να είναι και το θέμα με την 25η Μαρτίου και κάποιοι να την έχουν κάνει… πάντως σε όλα τα στέκια έβρισκες μέρος να κάτσεις. Μια φίλη που οι συγκυρίες την έχουν στην Αθήνα, με έκανε παρέα στο πρώτο καφέ… η Ναβαρίνου μας φιλοξένησε για μια κρεπουλα και ξανά χώσιμο μέσα σ ένα από τα αγαπημένα στην Ικτίνου για μπυριτσα… ο ήλιος είχε δόντια και η βόλτα με την μηχανή ήταν ευχάριστη και χωρίς κράνος…. Κάπως έτσι μέσα στην ησυχία μεταξύ των γρηγορών ημερών, με τα λόγια καλών φιλών η απλών γνωστών, συνήθως πιάνω τον εαυτό μου να ζυγίζει καταστάσεις, να αναζητά απαντήσεις και να παίρνει αποφάσεις….
Πάνε 2 βδομάδες που είχα φάει μια πολύ γερή φρίκη για το τι κάνω, και πως το κάνω. Και όταν συνήθως το παθαίνω αυτό καταλαβαίνω ότι κάτι δυνατό πρέπει να αλλάξω η να προχωρήσω σε κάποιο στάδιο… και ναι προχώρησα, αργά αλλά σταθερά. Ο Στέλιος θέλει χρόνο, έχουν πέσει πολλά μαζί και όλα αυτά πρέπει να οργανωθούν και να βρεθεί η χρυσή εκείνη τομή. Βγήκα από το διαμέρισμα σίγουρα, το τυρί δεν ξερώ εάν ήταν χαλασμένο, η ήταν κάτι άλλο και εγώ ήθελα να το βλέπω σαν τυρί, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό που χρειαζόμουν….τώρα δεν ξερώ εάν ψάχνω για άλλο. Ξερώ ότι έχω ανάγκη για άλλο τυρί αλλά δεν ξερώ εάν ψάχνω, ίσως περιμένω απλά πιστεύοντας ότι θα το βρω.
Παράλληλα έφυγα από το πλήθος. Τώρα πετώ αλλού, μπορεί ακόμα να μην πετάω νύχτα και ψηλά, αλλά δεν πετάω μαζί με τους άλλους γλαρούς…και σιγά θα αρχίσω να ξανά πετάω έτσι όπως γουστάρω και αγαπάω εγώ, όχι έτσι όπως με είχε κάνει μια ανόητη συνήθεια….
2 σχόλια:
molis me evrise kapoios pou de me kserei..mou aksize..kai prin dyo meres me eide kai mia typisa k to vale sta podia..oute afti me iksere..to proi enas fantaros me eipe psyxopathi..xtes o anthropos mou me apokalese trelo..prin enan xrono o koureas mou mou eipe oti xreiazomai psyxiatro..o papagalos mou de mou dinei simasia k aporo giati einai apla ena pouli..oi omoioi mou theoroun oti eimai kammeno xarti kai agefstos..o dioikitis mou me antimetopizei san kladeftiri kai o venzinas mou thelei na mou spasei moutra gia na parei ta xrostoumena..o anthropos mou me exei gia sigouro kai oi filoi mou mou lene pos apla exo xasei to dromo mou
min to kourazeis mesa sto kefali sou...kanenas den pernaei to kanali pou pernas esi...o kathenas to vlepei, se vlepei apo mia diaforetiki skopia...dose xrono ston eauto sou kai tha tha vrei akri, tin akri pou thes esi, tin akri pou kanei to mario na goustarei...
Δημοσίευση σχολίου